after midnight

Πήγα πενταήμερη και γύρισα.

Χτες βράδυ κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου (σ'ένα μέρος που δεν ήταν πούλμαν), χωρίς κανέναν να κοιμάται πάνω μου (χωρίς να κοιμάμαι πάνω σε κανέναν). Χωρίς καθόλου θόρυβο. Ήταν περίεργο.

Συνηθίζεις τόσο εύκολα σε κάποια πράγματα. Πέντε μέρες και συνήθισα τα τραπέζια του πρωινού και τις πεταμένες κάλτσες της Α. και την Β. να παίρνει τηλέφωνο τους δικούς της και οι θόρυβοι (τα γέλια και οι φωνές και τα σκυλάδικα και τα βήματα στο διάδρομο) έγιναν ρουτίνα. Συνήθισα τον Β. που χτύπαγε κάθε τρεις και λίγο την πόρτα και συνήθισα μέχρι και να βγαίνω να του φωνάζω "σε βάρκα γεννήθηκες;" κάθε φορά που δεν έκλεινε βγαίνοντας.

Τώρα ψιλονυστάζω και προσπαθώ να βρω τι θα γράψω, αλλά κάνω χάζι τα στάτους και τα κόμμεντ στο φεισμπουκ και γελάω μόνη μου με τις φωτογραφίες σα χαζή. Αποσυντονίζομαι τελείως, αυτό το ποστ όσο πάει και καταστρέφεται.

Ρε γαμώτο, γιατί να είναι μόνο μία η πενθήμερη?